سال‌ها پیش، زمانی که شاه عباس صفوی پادشاه ایران بود، به فکر افتاد تا سفر را برای بازرگانان و مسافران راحت‌تر کند. او دستور ساخت تا 999 تاکاروانسرا در سراسر ایران بسازن از جمله دستور ساخت کاروانسرای بزرگی را کنار جاده مهم اصفهان به شمال داد تا مسافران و کاروان‌ها شب‌ها بتوانند در جای امن و راحت استراحت کنند. این بنا در شهر کوچک گز ساخته شد، با چهار برج دیده‌بانی در چهار گوشه و یک سردر بلند با تزئینات کاشی‌کاری زیبا. حیاط بزرگش جایی برای بستن اسب و شتر و باز و بسته کردن بارها داشت. شب‌ها چراغ راهنما بر فراز برج‌ها روشن می‌شد تا راه را به قافله‌ها نشان دهد.

کاروانسرای گز مثل یک خانه بزرگِ امن، باعث شد بازرگان‌ها با خیال راحت‌تر سفر کنند و رونق تجارت بیشتر شود.
این بنای تاریخی، نشانه‌ای از مهربانی و دوراندیشی ایرانیان است. حفظ کردنش یعنی یاد گرفتن از گذشته، احترام به زحمت معماران و نگهداری قصه‌های سفر و دوستی در دل سرزمین‌مان.