مادرم وقتی به دیدارت می‌آئیم و بر سفره بظاهر خالی ات می‌نشینیم، وقتی فرزند ات را تشنه و گرسنه است در کنارت می‌بینی که تورا می‌خواند به یکباره چشم می‌گشایی ، تن خاموشت می‌لرزد و شوق زندگی تنت را گرم می‌کند. چراغ خاموش خانه‌ات روشن می‌شود و سفره ات از آنچه می‌پنداری پر می‌شود. خوان گسترده مهرت چنان رنگین است و چشمان حریص که ما را پر می‌کند و دست نوازشت چنان گرم است که دوری و تنهایی فراموشمان می‌شود.