چون بسیار مهربان و گشاده‌روست. مرا به خود می‌خواند آغوشش برای دعوت من کاملاً گشوده است. دست هایش از بدو ورود مرا به سمت خود می‌خواند. دلش پر از سبزی و خرمی است. دریچه دلش باز و مرا به سمت آسمان می‌خواند. سبک، شفاف و راستگوست. همه چیزش عیان است چیزی برای پنهان کردن ندارد. به ایمانی می‌خواند که چون خورشید روشن و تابناک است. تعادلش مرا به عدالت می‌خواند. شفافیتش مرا به راستگوئی دعوت می‌کند. خرمی و صفایش  مرا به خوش‌دلی دعوت می‌کند. او روحانی مهربانی است که مرا به خیر و خوبی طلب می‌نماید.