موزه آبگینه و سفالینه ایران، که به نام خانه قوام نیز شناخته می‌شود، یکی از شاخص‌ترین نمونه‌های معماری مسکونی-اداری اواخر دوره قاجار در شهر تهران است. ساخت این بنا بین سال‌های ۱۲۹۱ تا ۱۲۹۹ قمری (حدود ۱۲۵۳ تا ۱۲۶۱ شمسی) به دستور احمد قوام (قوام‌السلطنه) ـ از رجال تأثیرگذار سیاسی قاجار و پهلوی ـ آغاز شد و به پایان رسید. این مجموعه تلفیقی از معماری سنتی ایرانی با تأثیراتی از معماری اروپایی است و شامل تزئینات زیبایی مانند آجرکاری، گچبری، آیینه‌کاری، پنجره‌های مشبک چوبی، شیشه‌های رنگی و کاشی‌کاری نفیس می‌باشد. علاوه بر معماری، طراحی داخلی و حیاط سرسبز با حوض مرکزی، زیبایی خاصی به این بنا بخشیده است. خانه قوام امروزه به عنوان «موزه آبگینه» فعالیت می‌کند و شامل مجموعه‌ای غنی از شیشه‌ها، ظروف سفالی و بلورینه‌های تاریخی ایران از دوران باستان تا دوران معاصر است. این بنا در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است (شماره ثبت ملی: ۱۹۳۸).