میدان حسنآباد یکی از قدیمیترین و شاخصترین میادین شهری تهران با کاربری تجاری-اجتماعی است که با ساختاری کاملاً متمایز ایجاد شده است.
پلان میدان به صورت دایرهای با چهار بنای گوشهدار (آچاربازویی) در اطراف و ارتباط شعاعی خیابانهای اصلی شهر طراحی شده.
معماری پیرامونی بر پایه الگوهای سبک نئوکلاسیک اروپایی (منحنیهای نما، ستونها، سرستونهای کورینتی، قوسهای مدور، گلدستههای تزئینی) شکل گرفته و جلوهای کمنظیر به فضا داده است.
چهار بنای گوشه میدان، با نمای سنگی، ستونهای بزرگ و سردرهای نیمدایرهای، جزو مهمترین ویژگیهای میدان است.
کاربری بناها از ابتدا، تجاری، اداری و خدمات شهری بوده و امروزه نیز (به شکل بازسازیشده) نقش فعال در اقتصاد فضایی مرکز شهر دارد.
بخشی از میدان و جدارههای آن در دهه ۱۳۷۰ و ۱۳۸۰ بازسازی و مرمت شد؛ بخشی از آن (به ویژه یک رأس میدان) پس از آتشسوزی سال ۱۳۹۸ مجدد بازسازی شد.
سازندگان
بنیانگذار: میدان حسنآباد به دستور “کریم آقا بوذرجمهری” (شهردار تهران در دوره رضاشاه) و با همکاری مهندسان ایرانی و خارجی ساخته شد.
معمار بنا: طرح اولیه میدان را “گابریل گِورگیان” (معمار ارمنیتبار) بر اساس معماری نئوکلاسیک اروپایی تهیه کرد.
ساخت میدان و ساختمانهای پیرامون آن اغلب بین سالهای ۱۳۰۷ تا ۱۳۱۲ شمسی تکمیل شد.
این میدان بر بقایای محله “حسنآباد” صفوی بنا شده و به احترام حسنآقا مستوفی (واقف محل و پسر حاج مستوفی آصفالدوله) نامگذاری شد.